انجیر خشک و ویژگی های آن

خواص انجیر خشک و روش های خشک کردن انجیر انجیر خشک باید دارای ویژکی‌های زیر باشد:
– انجیر خشک باید دارای رنگ، بو و مزه طبیعی خود باشد.
– عاری از آفت باشد.
– آفت‌زدگی نباید از ۶ درصد بیشتر باشد.
– میزان آلودگی نباید از ۳ درصد بیشتر باشد.
– میزان نارسی نباید از ۳ درصد بیشتر باشد.
– میزان مواد خارجی نباید از ۲/۰ درصد بیشتر باشد.
– میزان آسیب‌ دیدگی نباید از ۵ درصد بیشتر باشد.
– میزان رطوبت نباید از ۱۲ درصد بیشتر باشد.
– میزان باقیمانده سموم نباید از مقداری که مراجع ذیصلاح تعیین می‌کنند تجاوز نماید.

ویتامین ها و املاح انجیر خشک

طبع انجیر گرم و تر است و انجیر سبز و سیاه تازه، انجیر خشک، برگ، پوست و ریشه این گیاه خاصیت دارند و برای اهداف دارویی استفاده می شوند.
انجیر حاوی فیبر، مواد معدنی و ویتامین هایی از جمله ویتامین A، ویتامین B1، ویتامین B2، کلسیم، آهن، فسفر، منگنز، سدیم، پتاسیم و کلر می باشد. درخت انجیر معمولا در قسمتهای غربی آسیا یافت می شود.

خشک کردن انجیر

انجیر خشک شده و خواص و ویژگی های آن اگر برداشت میوه پس از پلاسیدن روی درخت انجام شود، خشک کردن آن خیلی آسان‌تر خواهد بود. در این صورت سه‌چهارم رطوبت میوه تبخیر شده است و خشک کردن آن به وسیله آفتاب ارزان‌تر از خشک کردن با حرارت مصنوعی بوده و محصول نیز به همان مرغوبی خواهد بود.

نسبت مقدار انجیر خشک به میوه تازه بنا به طرز برداشت میوه تازه متفاوت است. اگر میوه انجیر قبل از پلاسیده شدن یعنی در موقع رسیدن عادی برداشت شود، مقدار انجیر خشک حاصله یک‌ سوم مقدار انجیر تازه خواهد بود و اگر برداشت محصول پس از پلاسیده شدن میوه روی درخت انجام گیرد، مقدار انجیر خشک حاصله دوسوم مقدار انجیر تازه می‌باشد.

در ایران در منطقه انجیرخیز استهبان متوسط وزن میوه تر انجیر سبز ۸/۱۳ گرم و متوسط وزن میوه خشک ۶/۵ گرم می‌باشد. بنابراین متوسط وزن انجیر خشک به انجیر تر (تازه) حدود ۴۰ درصد می‌باشد.

روش خشک کردن سنتی

به جز انجیر سبز از سایر انجیرها (سیاه، شاه‌انجیر و …) جهت تازه‌خوری (به‌صورت تر) استفاده می‌شود. انجیر سبز که به‌ صورت خشک برداشت می‌شود معمولاً باغداران آن را بر روی درخت نگهداشته تا خشک شود.

پس از خشک شدن انجیرها ریزش می‌کنند. باغداران هر چند روز یکبار (معمولاً هفته‌ای یکبار) اقدام به جمع‌آوری انجیر از زیر درختان نموده و سپس در محلی به‌نام بارگاه ریخته تا خشک شوند.

بارگاه عبارت از قطعه زمینی است که باغداران با استفاده از سنگ و سایر مواد ساخته و سپس با سیمان پوشش داده شده است. سطح بارگاه با توجه به تعداد درختان و میزان محصول باغدار متفاوت می‌باشد.

در باغات انجیر حدود ۳۰۰-۲۹۹ اصله درخت، سطح آن حدود ۴۰-۳۰ مترمربع می‌باشد. مدت زمانی که انجیر در بارگاه می‌ماند با توجه به رطوبت انجیر برداشت‌شده متفاوت ولی معمولاً ۴-۳ روز می‌باشد که در این مدت انجیر در معرض آفتاب قرار داشته تا کاملاً خشک شود.

خشک کردن انجیر به روش صنعتی

روش های خشک کردن انجیر به روش سنتی از وسایل مصنوعی خشک کردن انجیر، به‌ویژه در نقاطی که رطوبت هوا زیاد باشد استفاده می‌کنند و مخصوصاً اگر خطر فاسد شدن محصول در اثر حمله حشرات یا قارچ‌ها که در هوای مرطوب محیط مناسب برای نشو و نمو پیدا می‌کنند، وجود داشته باشد. علاوه بر خشک کردن سریع با حرارت مصنوعی باید از دود گوگرد برای ضدعفونی کردن محصول نیز استفاده کرد.

طریقه دیگر خشک کردن به‌وسیله حرارت مصنوعی می‌باشد که در این صورت انجیرها را روی طبق‌های مخصوصی قرذار داده این طبق‌ها را داخل دستگاه میوه‌ خشک‌ کنی می‌گذارند. منبع حرارت داخل دستگاه، هوای گرم می‌باشد.

اغلب اتفاق می‌افتد که پس از خاتمه عمل خشک کردن انجیر، تمام انجیرها یکنواخت خشک نشده‌اند. پاره‌ای از آنها رطوبت خود را به مقدار زیاد از دست داده و خشک و استخوانی شده‌اند و برخی دیگر خیلی نرم هستند یعنی به‌اندازه کافی رطوبت خود را از دست نداده‌اند و خشک نشده‌اند.

برای یکنواخت کردن میزان رطوبت در انجیر خشک باید محصول را بطور مخلوط با یکدیگر در یک جعبه برای مدت چند روز قرار داد. انجیرهایی که زیاد خشک شده‌اند از انجیرهایی که هنوز کاملاً خشک نشده‌اند مقداری رطوبت جذب کرده تا اندازه‌ای نرم شوند و به این ترتیب تمام محصول بطور یکنواخت نرم گردد.